rutilar

Galego

• Etimoloxía: do latín rutilāre.

• Pronuncia: /rutiˈlaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

rutilar

1. Brillar con intensidade. Tamén figurado.
   • Sinónimos: refulxir.

Termos relacionados

• rutilante

Traducións

• Alemán: leuchten ^(de)
• Castelán: rutilar ^(es)
• Catalán: rutilar ^(ca)
• Chinés: 以服务 ^(zh)
• Francés: briller ^(fr)
• Inglés: shine ^(en)
• Italiano: brillare ^(it)
• Portugués: rutilar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	rutilar
Xerundio	rutilando
Participio	rutilado, rutilada, rutilados, rutiladas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	rutilo	rutilas	rutila	rutilamos	rutilades	rutilan
	Copretérito	rutilaba	rutilabas	rutilaba	rutilabamos	rutilabades	rutilaban
	Pretérito	rutilei	rutilaches	rutilou	rutilamos	rutilastes	rutilaron
	Antepretérito	rutilara	rutilaras	rutilara	rutilaramos	rutilarades	rutilaran
	Futuro	rutilarei	rutilarás	rutilará	rutilaremos	rutilaredes	rutilarán
	Pospretérito	rutilaría	rutilarías	rutilaría	rutilariamos	rutilariades	rutilarían
Modo Subxuntivo	Presente	rutile	rutiles	rutile	rutilemos	rutiledes	rutilen
	Pretérito	rutilase	rutilases	rutilase	rutilásemos	rutilásedes	rutilasen
	Futuro	rutilar	rutilares	rutilar	rutilarmos	rutilardes	rutilaren
Modo Imperativo	Afirmativo		rutila	rutile1	rutilemos	rutilade	rutilen1
	Negativo		rutiles	rutile1	rutilemos	rutiledes	rutilen1
Infinitivo conxugado		rutilar	rutilares	rutilar	rutilarmos	rutilardes	rutilaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín rutilāre.

Verbo

rutilar

1. Rutilar.

Catalán

• Etimoloxía: do latín rutilāre.

Verbo

rutilar

1. Rutilar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín rutilāre.

Verbo

rutilar

1. Rutilar.