ser vivo

Galego

• Etimoloxía: composto de ser e vivo.

Locución substantiva masculina

ser vivo (sg: ser vivo; pl: seres vivos)

1. (Bioloxía) Conxunto de átomos e moléculas que forman unha estrutura material organizada e complexa, que interactúa co ambiente intercambiando materia e enerxía e que desempeña as funcións básicas da vida, a nutrición, a relación e a reprodución.
   • Sinónimos: organismo.

Traducións

• Alemán: Lebewesen ^(de)
• Árabe: كائن حيّ ^(ar)
• Castelán: ser vivo ^(es)
• Catalán: ésser viu ^(ca)
• Chinés: 生物 ^(zh)
• Coreano: 생물 ^(ko)
• Danés: levende væsen ^(da)
• Finés: eliö ^(fi)
• Francés: être vivant ^(fr)
• Galés: organeb byw ^(cy)
• Húngaro: élőlény ^(hu)
• Inglés: organism ^(en), living thing ^(en), life form ^(en), living being ^(en)
• Inuktitut: ᐆᒪᔪᖅ ^(iu)
• Islandés: lífvera ^(is)
• Italiano: essere vivente ^(it)
• Lao: ສິ່ງມີຊີວິດ ^(lo)
• Noruegués: levende vesen ^(no)
• Polaco: organizm ^(pl)
• Portugués: ser vivo ^(pt)
• Romanés: ființă vie ^(ro)
• Ruso: живое существо ^(ru)
• Sueco: levande varelse ^(sv)
• Xaponés: 生物 ^(ja), 生き物 ^(ja)
• Xeorxiano: ცოცხალი არსება ^(ka)