suceder

Galego

• Etimoloxía: do latín succedĕre.

• Pronuncia: /su.θe.ˈdeɾ/ ou /su.se.ˈdeɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

suceder

1. Ter lugar un suceso.
   • Exemplo: O crime sucedeu pola noite.
     
     
2. Ocorrer unha cousa despois doutra.
   • Exemplo: Á guerra sucedeulle un amplo período de paz.
     
     

Observacións

• Na 1ª acepción son sinónimos acaecer, acontecer, ocorrer e pasar.
• Na 2ª acepción seu sinónimo é seguir.

Verbo transitivo

suceder

1. Pasar a ocupar un cargo, un posto, unha dignidade, ou a desempeñar a función de alguén, a continuación doutra persoa.
   • Exemplo: A Carlos I sucedeu na coroa de España seu fillo Filipe II.
     
     
2. (Dereito) Recibir, segundo a lei, os bens que alguén posuía.
   • Exemplo: Legou todas as súas propiedades ao Estado, porque non tiña fillos que o sucederan.
     
     

Verbo pronominal

sucederse

1. Ir unha cousa despois doutra, no espazo ou no tempo.
   • Exemplo: Ten moito coidado, porque nesta estrada sucédense varias curvas perigosas.