superstición
Galego
Etimoloxía: do latín superstitĭo.
Pronuncia: /supeɾstiˈθjoŋ/ (AFI)
Substantivo feminino
superstición (sg: superstición; pl: supersticións)
- Conxunto de crenzas ou ideas consideradas irracionais e estrañas, de explicación misteriosa, mística, máxica ou simplemente asumida cultural ou socialmente.
- Exemplo: A Igrexa condenou e perseguíu as supersticións, pero á vez integrou moitas delas na súa propia liturxia.
- Exemplo: A Igrexa condenou e perseguíu as supersticións, pero á vez integrou moitas delas na súa propia liturxia.
- Práctica ou aprecio excesivo cara a estes determinados fenómenos, situacións ou costumes.
Termos relacionados
Traducións
- Alemán: Aberglaube (de)
- Castelán: superstición (es)
- Catalán: superstició (ca)
- Chinés: 迷信 (zh)
- Francés: superstition (fr)
- Inglés: superstition (en)
- Italiano: superstizione (it)
- Occitano: supersticion (oc)
- Polaco: przesąd (pl), zabobon (pl)
- Portugués: superstição (pt)
- Romanés: superstiție (ro)
- Ruso: суеверие (ru), предрассудок (ru)
- Sueco: vidskepelse (sv)
- Turco: hurafe (tr)
- Vasco: sineskeria (eu), superstizio (eu)
Castelán
- Etimoloxía: do latín superstitĭo.
Substantivo feminino
superstición (sg: superstición; pl: supersticiones)