tálero

Galego

• Pronuncia: /ˈtale̝ɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

tálero (sg: tálero; pl: táleros)

1. Antiga moeda de prata de gran módulo orixinaria de Alemaña e usada en diversos países de Europa central en diferentes países, desde o século XVI até o século XIX.

Traducións

• Alemán: Taler ^(de)
• Castelán: tálero ^(es)
• Francés: thaler ^(fr)
• Inglés: thaler ^(en)
• Neerlandés: daalder ^(nl)
• Polaco: talar ^(pl)
• Portugués: táler ^(pt)
• Ruso: талер ^(ru)