prata

Galego

prata¹

• Etimoloxía: do galego-portugués prata, do latín plattus, do grego antigo πλατύς (platús).

• Pronuncia: [ˈpɾa.tɐ] (AFI)

Substantivo feminino

prata (sg: prata; pl: pratas)

1. (Química) Elemento químico número 47 que se caracteriza por ser metálico, maleable e dúctil, de cor branca metálica e coa mellor condutividade eléctrica e térmica de todos os metais. O seu símbolo é Ag.

Termos relacionados

• prataría, prateado, prateadura, pratear, prateiro, pratense, pratería

Traducións

• Alemán: Silber ^(de).
• Castelán: plata ^(es).
• Francés: argent ^(fr).
• Inglés: silver ^(en).
• Italiano: argento ^(it).
• Latín: argentum ^(la).
• Neerlandés: zilver ^(nl).
• Portugués: prata ^(pt).
• Sueco: silver ^(sv).

prata²

• Pronuncia: [ˈpɾa.tɐ] (AFI)

Substantivo feminino

prata (sg: prata; pl: pratas)

1. Prato grande que se emprega como de bandexa para servir a comida.
   • Sinónimos: fonte.

Termos relacionados

• pratada

Portugués

• Etimoloxía: do grego platos.

• Pronuncia: [ˈpɾa.tɐ] (AFI)

Substantivo feminino

prata (sg: prata; pl: pratas)

1. (Química) Prata.