tiburón

Galego

• Pronuncia: [ti.βuˈɾoŋ] (AFI)

Substantivo masculino

tiburón (sg: tiburón; pl: tiburóns)

1. (Ictioloxía) Peixes cartilaxinosos elasmobranquios integrantes da superorde dos selaquimorfos (Selachimorpha) ou euselaquios (Euselachii, "tiburóns verdadeiros"). Caracterízanse por ser grandes predadores mariños cun esqueleto cartilaxinoso, múltiples guerlas (xeralmente cinco) ós lados ou debaixo da cabeza, dentículos dérmicos cubrindo o corpo e varias ringleiras de dentes substituíbles na boca.
   • Sinónimos: escualo, quenlla.

Traducións

Peixe cartilaxinoso

Africáner: haai (af) Alemán: Hai (de), Haifisch (de) Inglés: shark (en) Árabe: قرش (ar) Araki: p̈aheu (akr), p̈ahe (akr) Armenio: շնաձուկ (hy) Vasco: marrazo (eu) Búlgaro: акула (bg) Catalán: tauró (ca) Cashinahua: acegnil (shy) Chinés: 鲨鱼 (zh) Coreano: 상어 (ko) Corso: cagnaccu (co) Danés: haj (da) Castelán: tiburón (es) Esperanto: ŝarko (eo) Feroés: hákelling (fo) Finés: hai (fi) Francés: requin (fr), squale (fr). Frisón: haai (fy) Xeorxiano: ზვიგენები (ka) Grego: καρχαρίας (el) Hebreo:  כריש (he) Húngaro: cápa (hu) Ido: sharko (io) Islandés: hákarl (is) Italiano: pescecane (it), squalo (it).

Xaponés: 鮫 (ja), シャーク (ja) Kali'na: aipajawa (car) Latín: squalus (la) Luxemburgués: Hai (lb), Haifësch (lb) Mavea: p̋aio (mkv) Neerlandés: haai (nl) Noruegués: hai (no) Occitano: làmia (oc) Papiamento: tribon (pap) Persa: کوسه (fa) Polaco: rekin (pl) Portugués: tubarão (pt), cação (pt), cão-do-mar (pt) Romanés: rechin (ro) Ruso: акула (ru) Saami do norte: áhkalakkis (se) Comoriano ngazidja: panganyile (zdj), mbamba (zdj) Eslovaco: žralok (sk) Sranan: sarki (srn) Sueco: haj (sv) Támil: சுறா (ta) Checo: žralok (cs) Tailandés: ปลาฉลาม (th) Turco: köpek balığı (tr) Ucraíno: акула (uk) Vurës: bōgō (msn) Yiddish: הײַפֿיש (yi)

Castelán

Substantivo masculino

tiburón

1. (Ictioloxía) Tiburón, quenlla.