touporroutou
Galego
Etimoloxía: voz onomatopeica.
Pronuncia: /towporowˈtow/ (AFI)
Substantivo masculino
touporroutou (sg: touporroutou; pl: touporroutous)
- Persoa que anda cun aspecto exterior descoidado.
- Sinónimos: adán, badanas, baldreo, baldroeiro, baldrogas, bandallo, fargallón, palafustrán, pastrán, pelandrán, pelendre, pingallo, pingón, torgallo, vascalleiro, vascallo, zalapastrán, zampallán.
- Onomatopea do son do tambor.
- Voz que amosa incredulidade.