urina

Galego

A observación da cor, olor ou turbidez da urina no diagnóstico das enfermidades

• Etimoloxía: do latín urina, "urina".

• Pronuncia: [uˈɾi.nɐ] (AFI)

Substantivo feminino

urina (sg: urina; pl: urinas)

1. (Fisioloxía) Líquido segregado polos riles, composto fundamentalmente por auga (96%) na que van sales disoltas (urea e cloruro sódico), que se expulsa pola uretra no acto da micción.

Sinónimos

• mexa, mexo, mexos, ouriños

Termos relacionados

• mexar, ouriñar
• urina residual
• vexiga, vexiga da urina

Traducións

• Castelán: orina ^(es).
• Francés: urine ^(fr).
• Italiano: urina ^(it)
• Portugués: urina ^(pt).

Italiano

• Etimoloxía: do latín urina, "urina".

• Pronuncia: /u'rina/ (AFI)

Substantivo feminino

urina (sg: urina; pl: urine)

1. (Fisioloxía) Ouriños, urina.

Portugués

• Etimoloxía: do latín urina, "urina".

Substantivo feminino

urina (sg: urina; pl: urinas)

1. (Fisioloxía) Ouriños, urina.