usufruto

Galego

• Etimoloxía: do latín tardío usufructus.

• Pronuncia: /usuˈfɾuto̝/ (AFI)

Substantivo masculino

usufruto (sg: usufruto; pl: usufrutos)

1. (Dereito) Dereito a empregar e obter beneficios por unha propiedade allea, respectando o seu uso e sen danala.

Termos relacionados

• usufrutuar
• usufrutuario

Traducións

• Alemán: Nutzniessung ^(de)
• Chinés: 用益权 ^(zh)
• Castelán: usufructo ^(es)
• Catalán: usdefruit ^(ca)
• Francés: usufruit ^(fr)
• Inglés: usufruct ^(en)
• Italiano: usufrutto ^(it)
• Polaco: użytkowanie ^(pl)
• Portugués: usufruto ^(pt)
• Vasco: usufruktu ^(eu)

Portugués

Substantivo masculino

usufruto (sg: usufruto; pl: usufrutos)

1. (Dereito) Usufruto.