vaca

Galego

• Etimoloxía: do latín vacca.

• Pronuncia: [ˈba.kɐ] (AFI)

• Homófonos: baca.

Substantivo feminino

vaca (sg: vaca; pl: vacas)

1. (Gandaría) Femia do boi, animal mamífero, ruminante da familia dos bóvidos.
2. (Alimentación) Carne de boi ou de vaca.

Traducións

animal

Alabama: waaka (akz). Alemán: Kuh (de) Asturiano: vaca (ast). Bretón: buoc'h (br). Castelán: vaca (es). Catalán: vaca (ca).

Cheién: vé'ho'éotóá'e (chy). Cheroqui: ᏩᎦ (chr). Francés: vache (fr). Grego: αγελάδα (el). Inglés: cow (en).

Italiano: mucca (it), vacca (it). Ruso: корова (ru). Siciliano: vacca (scn). Sokna: lebgurr (swn). Vasco: behi (eu).

Termos relacionados

• boi, touro, almallo
• becerro, cucho, cuxo, novelo, pucho, tenreiro, vitelo, xato, xovenco
• bóvidos, bovino, vacún
• vacada, vacariza, armentío
• xugada, xunta
• vacina, vacinación

Fraseoloxía

• gorda como unha vaca
• vaca sagrada

Asturiano

• Etimoloxía: do latín vacca.

Substantivo feminino

vaca (sg: vaca; pl: vacas)

1. (Zooloxía) Vaca, animal mamífero, ruminante, da familia dos bóvidos.

Castelán

• Etimoloxía: do latín vacca.

• Pronuncia: /ˈbaka/ (AFI)

• Homófonos: baca.

Substantivo feminino

vaca (sg: vaca; pl: vacas)

1. (Zooloxía) Vaca, animal mamífero, ruminante, da familia dos bóvidos.

Termos relacionados

• buey, toro
• becerro, novillo, ternero
• bóvido, bovino, vacuno

Referencias

Boullón Agrelo, Ana Isabel; Monteagudo Romero, Henrique; García Cancela, Xermán (1988). Diccionario normativo galego-castelán. p. 963. Editorial Galaxia. ISBN 9788471546418.

Catalán

• Etimoloxía: do latín vacca.

• Homófonos: baca.

Substantivo feminino

vaca (sg: vaca; pl: vacas)

1. (Zooloxía) Vaca, animal mamífero, ruminante, da familia dos bóvidos.

Termos relacionados

• bou, brau, toro
• jònec, vedell
• boví, bòvids, vaccí
• vacada