vagalume

Galego

Unha lucecú femia.

• Pronuncia: [ba.ɣaˈlu.mɪ] (AFI)

Substantivo masculino

vagalume (sg: vagalume; pl: vagalumes)

1. (Zooloxía) Coleóptero polífago, da familia dos lampíridos, caracterizado pola súa capacidade de emanar luz (bioluminescencia).
   • Sinónimos: lucecú, bicho do lume, cociñeiro, coco de luz, meiga, vella, vella do caldo, vella dos valados, vella facendo as papas, vella facendo o caldo, vella sen dentes, velliña da cea, verme canteiro, verme carpinteiro, verme da luz, verme de luz, lucerna, luceiro, corcoño, coroceiro, cagalume.

Traducións

• Albanés: xixëllonjë ^(sq)
• Alemán: Glühwürmchen ^(de), Leuchtkäfer ^(de)
• Árabe: سراج الليل ^(ar)
• Armenio: լուսատտիկ ^(hy)
• Baixo alemán: Glimmerworm ^(nds)
• Búlgaro: светулка ^(bg)
• Castelán: luciérnaga ^(es)
• Catalán: lluerna ^(ca)
• Chamicuro: puulo ^(ccc)
• Checo: světluška ^(cs)
• Chinés: 螢火蟲 ^(zh), 萤火虫 ^(zh)
• Danés: ildflue ^(da)
• Esperanto: lampiro ^(eo)
• Finés: kiiltomato ^(fi)
• Francés: ver luisant ^(fr), luciole ^(fr)
• Grego: πυγολαμπίδα ^(el)
• Guaraní: muã ^(gn)
• Húngaro: szentjánosbogár ^(hu)
• Ido: lampiro ^(io)
• Inglés: glow-worm ^(en), glowworm ^(en)
• Islandés: ljósbjalla ^(is)
• Italiano: lucciola ^(it)
• Khmer: អំពិលអំពែក ^(km)
• Latín: cicindela ^(la), lucinium ^(la)
• Letón: jāņtārpiņš ^(lv)
• Lituano: jonvabalis ^(lt)
• Macedonio: светулка ^(mk)
• Maia iucateco: cocay ^(yua)
• Miyako: ヤーンブ ^(mvi)
• Navajo: chʼosh bikǫʼí ^(nv)
• Neerlandés: glimworm ^(nl)
• Bokmål: ildflue ^(nb) mf, lysbille ^(nb) mf, sankthansorm ^(nb) m
• Noruegués nynorsk: eldfluge ⁽ⁿⁿ⁾ f
• Occitano: babau lusent ^(oc)
• Polaco: świetlik ^(pl)
• Portugués: vaga-lume ^(pt)
• Romanés: licurici ^(ro)
• Ruso: светляк ^(ru), жук-светляк ^(ru)
• Ryukyu: じーなー ^(ryu)
• Sueco: lysmask ^(sv)
• Turco: ateş böceği ^(tr)
• Vasco: ipurtargi ^(eu)
• Vietnamita: đom đóm ^(vi)
• Xaponés: グローワーム ^(ja), ツチボタル ^(ja)