meiga

Galego

Muller meiga.

Peixe.

• Etimoloxía: do latín magicus, do grego antigo μαγικός (magikós).

• Pronuncia: /ˈmejɣa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

meiga (sg: meiga; pl: meigas)

1. Muller con coñecementos de maxia e artes ocultas, ademais de menciñeira. Pode facer feitizos e meigallos, males de ollo e adiviñación.
   • Sinónimos: bruxa.
   • Exemplo: Fun consultar unha meiga a ver se me sacaba esta mala sorte.
     
     
2. (Alimentación) (Ictioloxía) Especie de peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, suborde dos pleuronectoideos e familia dos escoftálmidos. Peixe branco de corpo aplanado e forma oval, co dorso de cor apardazada ou castaña clara, ventre branco.
   • Nome científico: Lepidorhombus whiffiagonis.
   • Sinónimos: rapante.
   • Termos relacionados: meiga punteada (Zeugopterus punctatus), meiga de Noruega (Phrynorhombus norvegicus), meiga real (Zeugopterus regius).
3. (Zooloxía) Vagalume.

Adxectivo

meiga (ms: meigo; mpl: meigos; fs: meiga; fpl: meigas)

1. Feminino singular de meigo.

Traducións

• Francés: sorcière ^(fr).