alcaloide

Galego

• Etimoloxía: de álcali e o sufixo -oide.

• Pronuncia: /alkaˈlɔjðe̝/ (AFI)

Substantivo masculino

alcaloide (sg: alcaloide; pl: alcaloides)

1. (Bioquímica) Composto orgánico de tipo nitroxenado que produce certas plantas, que xera efectos fisiolóxicos de distintas clases, que constitúen a base de drogas como a cocaína e a morfina. É un metabolito secundario que se sintetiza mediante aminoácidos.

Traducións

• Africáner: alkaloïde ^(af), alkaloïed ^(af)
• Albanés: alkaloidet ^(sq)
• Alemán: Alkaloid ^(de)
• Árabe: شبه قلوي ^(ar)
• Armenio: ալկալոիդ ^(hy)
• Bengalí: উপক্ষার ^(bn)
• Bielorruso: алкалоід ^(be)
• Búlgaro: алкалоид ^(bg)
• Catalán: alcaloide ^(ca)
• Checo: alkaloid ^(cs)
• Chinés: 生物鹼 ^(zh)
• Croata: alkaloid ^(hr)
• Danés: alkaloid ^(da)
• Eslovaco: alkaloid ^(sk)
• Esloveno: alkaloid ^(sl)
• Esperanto: alkaloido ^(eo)
• Estoniano: alkaloid ^(et)
• Finés: alkaloidi ^(fi)
• Francés: alcaloïde ^(fr)
• Castelán: alcaloide ^(es)
• Xeorxiano: ალკალოიდები ^(ka)
• Grego: αλκαλοειδή ^(el)
• Hebreo: אלקלואיד ^(he)
• Húngaro: alkaloid ^(hu)
• Ido: alkaloido ^(io)
• Indonesio: alkaloid ^(id)
• Inglés: alkaloid ^(en)
• Irlandés: alcalóideach ^(ga)
• Italiano: alcaloidi ^(it)
• Xaponés: アルカロイド ^(ja)
• Casaco: алкалоид ^(kk)
• Letón: alkaloīdi ^(lv)
• Lituano: alkaloidas ^(lt)
• Macedonio: алкалоид ^(mk)
• Neerlandés: alkaloïde ^(nl)
• Noruegués nynorsk: alkaloid ⁽ⁿⁿ⁾
• Noruegués: alkaloid ^(no)
• Occitano: alcaloïde ^(oc)
• Persa: آلکالوئید ^(fa)
• Polaco: alkaloid ^(pl)
• Portugués: alcaloide ^(pt)
• Romanés: alcaloid ^(ro)
• Ruso: алкадоид ^(ru)
• Serbocroata: alkaloid ^(sh)
• Serbio: алкалоид ^(sr)
• Sundanés: alkaloid ^(su)
• Sueco: alkaloid ^(sv)
• Turco: alkaloid ^(tr)
• Ucraíno: алкалоїд ^(uk)
• Vietnamita: ancaloit ^(vi)