alma

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués alma, do latín anima.

• Pronuncia: /ˈal.ma̝/ (AFI)

Substantivo feminino

alma (sg: alma; pl: almas)

1. Esencia inmaterial, principio sensible dos animais e vexetativo das plantas.
2. (Relixión) Principio espiritual do que forma parte a conciencia.
   • Sinónimos: ánima.
3. (Psicoloxía) Función do sistema nervioso central dos animais e do ser humano, obxecto de estudo da psicoloxía.
4. Dimensión psíquica do ser humano, en oposición á dimensión física.
   • Antónimos: corpo.
5. Dimensión emocional do ser humano, en oposición á dimensión racional.
6. Aquilo que dá vida, pulo ou enerxía.
   • Exemplo: É a alma da festa.

Expresións

• alma de cántaro.
• alma de Deus.
• alma en pena.
• caerlle a un a alma ós pés.
• entregar a alma.
• andar coa alma nun fío.
• estar coa alma nun fío.
• non haber unha alma.
• non ter alma.

Traducións

• Alemán: Seele ^(de).
• Búlgaro: душа ^(bg).
• Castelán: alma ^(es).
• Esloveno: duša ^(sl).
• Esperanto: animo ^(eo).
• Finés: sielu ^(fi).
• Francés: âme ^(fr).
• Húngaro: lélek ^(hu).
• Inglés: soul ^(en).
• Italiano: anima ^(it).
• Portugués: alma ^(pt)
• Neerlandés: ziel ^(nl).
• Ruso: душа ^(ru).

Azarí

• Outras grafías: алма (cirílico), 

• Pronuncia: [ɑɫˈmɑ] (AFI)

• Escoitar: «alma» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

alma

1. (Alimentación) (Botánica) Mazá.

Castelán

• Etimoloxía: do latín anima.

Substantivo feminino

alma (sg: alma; pl: almas)

1. Alma.

Galego-portugués

• Etimoloxía: do latín anima.

Substantivo feminino

alma (sg: alma; pl: almas)

1. Alma.

Kotava

• Etimoloxía: unha raíz inventada arbitrariamente

• Pronuncia: ˈalma (AFI)

alma

Substantivo

alma

1. Pel.

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués alma, do latín anima.

Substantivo feminino

alma (sg: alma; pl: almas)

1. Alma.