asolar

Galego

• Etimoloxía: do latín assolare.

• Pronuncia: /asoˈlaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

asolar

1. Destruír algo deixándoo en ruínas, sen deixar nada en pé.
2. Causar algo un dano grave ou destrución nun lugar.

Termos relacionados

• asolamento

Traducións

• Castelán: asolar ^(es)
• Finés: tuhota ^(fi), raunioittaa ^(fi)
• Francés: dévaster ^(fr), ravager ^(fr)
• Inglés: ravage ^(en), destroy ^(en)
• Neerlandés: verwoesten ^(nl), teisteren ^(nl), vernielen ^(nl)
• Portugués: assolar ^(pt), devastar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	asolar
Xerundio	asolando
Participio	asolado, asolada, asolados, asoladas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	asolo	asolas	asola	asolamos	asolades	asolan
	Copretérito	asolaba	asolabas	asolaba	asolabamos	asolabades	asolaban
	Pretérito	asolei	asolaches	asolou	asolamos	asolastes	asolaron
	Antepretérito	asolara	asolaras	asolara	asolaramos	asolarades	asolaran
	Futuro	asolarei	asolarás	asolará	asolaremos	asolaredes	asolarán
	Pospretérito	asolaría	asolarías	asolaría	asolariamos	asolariades	asolarían
Modo Subxuntivo	Presente	asole	asoles	asole	asolemos	asoledes	asolen
	Pretérito	asolase	asolases	asolase	asolásemos	asolásedes	asolasen
	Futuro	asolar	asolares	asolar	asolarmos	asolardes	asolaren
Modo Imperativo	Afirmativo		asola	asole1	asolemos	asolade	asolen1
	Negativo		asoles	asole1	asolemos	asoledes	asolen1
Infinitivo conxugado		asolar	asolares	asolar	asolarmos	asolardes	asolaren

1 Vostede(s)

Castelán

asolar¹

• Etimoloxía: do latín assolare.

Verbo

asolar

1. Asolar.

asolar²

• Etimoloxía: de sol.

Verbo

asolar

1. Quedar un cultivo destruído polas condicións climáticas de seca ou sol excesivo.