bechamel

Galego

• Etimoloxía: do francés béchamel.

• Pronuncia: [be.ʃaˈmɛl] (AFI)

Substantivo feminino

bechamel (sg: bechamel; pl: bechameis)

1. (Alimentación) Mollo branco que se elabora mesturando fariña e manteiga ou outra graxa con leite até espesar, ao que se lle pode engadir noz moscada, pementa ou outros condimentos. Emprégase coma salsa básica, de orixe francesa, está popularizada por todo o mundo, empregada en pratos como a lasaña, os canelóns, as croquetas e como acompañamento doutras preparacións de verduras (como coliflor ou brócoli) e incluso marisco (coma mexillóns ou vieiras).

Traducións

• Alemán: Béchamelsoße ^(de)
• Bretón: bechamel ^(br)
• Castelán: bechamel ^(es), besamel ^(es)
• Catalán: beixamel ^(ca)
• Checo: bešamel ^(cs)
• Danés: bechamel ^(da)
• Esperanto: beŝamelo ^(eo)
• Finés: valkokastike ^(fi), béchamelkastike ^(fi)
• Francés: béchamel ^(fr), béchamelle ^(fr)
• Galés: grefi gwyn ^(cy), grefi llaeth ^(cy)
• Grego: μπεσαμέλ ^(el) (besamél)
• Húngaro: besamelmártás ^(hu)
• Inglés: béchamel ^(en), béchamel sauce ^(en)
• Italiano: besciamella ^(it)
• Irlandés: brachán bán ^(ga), brachán plúir ^(ga)
• Neerlandés: bechamelsaus ^(nl)
• Polaco: beszamel ^(pl)
• Portugués: bechamel ^(pt)
• Ruso: бешамель ^(ru)
• Turco: beşamel ^(tr)
• Xaponés: ベシャメルソース ^(ja) (beshameru sōsu)