beldro

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo βλίτον.

• Pronuncia: /ˈbɛldɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

beldro (sg: beldro; pl: beldros)

1. (Botánica) (Polygonum persicaria) Planta herbácea da familia das poligonáceas, con flores rubias e follas lanceoladas que acostuman ter unha mancha negra.
   • Sinónimos: crista, cristo, herba pulgueira.
2. (Botánica) Planta herbácea da familia das amarantáceas do xénero Amaranthus.

Traducións

• Portugués: beldro ^(pt)