broquear

Galego

• Etimoloxía: de broca.

• Pronuncia: /bɾɔkeˈaɾ/ ou /bɾokeˈaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

broquear

1. Facer orificios cunha broca.

Verbo pronominal

broquearse

1. Aparecer orificios nunha cousa.

Traducións

• Castelán: broquear ^(es).
• Francés: percer ^(fr), forer ^(fr), aléser ^(fr)
• Inglés: drill ^(en), ream ^(en)
• Polaco: wiercić ^(pl)
• Portugués: brocar ^(pt).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	broquear
Xerundio	broqueando
Participio	broqueado, broqueada, broqueados, broqueadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	broqueo	broqueas	broquea	broqueamos	broqueades	broquean
	Copretérito	broqueaba	broqueabas	broqueaba	broqueabamos	broqueabades	broqueaban
	Pretérito	broqueei	broqueaches	broqueou	broqueamos	broqueastes	broquearon
	Antepretérito	broqueara	broquearas	broqueara	broquearamos	broquearades	broquearan
	Futuro	broquearei	broquearás	broqueará	broquearemos	broquearedes	broquearán
	Pospretérito	broquearía	broquearías	broquearía	broqueariamos	broqueariades	broquearían
Modo Subxuntivo	Presente	broquee	broquees	broquee	broqueemos	broqueedes	broqueen
	Pretérito	broquease	broqueases	broquease	broqueásemos	broqueásedes	broqueasen
	Futuro	broquear	broqueares	broquear	broquearmos	broqueardes	broquearen
Modo Imperativo	Afirmativo		broquea	broquee1	broqueemos	broqueade	broqueen1
	Negativo		broquees	broquee1	broqueemos	broqueedes	broqueen1
Infinitivo conxugado		broquear	broqueares	broquear	broquearmos	broqueardes	broquearen

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: de broca.

Verbo

broquear

1. Broquear.