cabecear
Galego
- Etimoloxía: de «cabeza».
- Pronuncia: [ka.βe.θeˈaɾ] (AFI)
cabecear
- Deixar caer a cabeza por mor do sono ao non estar debidamente apoiado.
- Mover a cabeza para asentir ou negar.
- Termos relacionados: acenar.
- Moverse [un barco] levantando e baixando a proa e a popa alternativamente.
- Termos relacionados: abalarse, abanarse, abanearse, balancearse, balanzarse.
- Lindar [unha leira] con outra pola cabeceira.
- (Deportes) Xogar o balón dándolle coa cabeza.
Traducións
Conxugación
Verbo regular da 1ª conxugación
Infinitivo | cabecear |
Xerundio | cabeceando |
Participio | cabeceado, cabeceada, cabeceados, cabeceadas |
1 Vostede(s) |
Castelán
cabecear
- Cabecear, cotelear, monear, moquear, topenear, toquear, toquenear (deixar caer a cabeza por mor do sono ao non estar debidamente apoiado).
- Cabecear (mover a cabeza para asentir ou negar).
- Cabecear (moverse [un barco] levantando e baixando a proa e a popa alternativamente).
- Cabecear (lindar [unha leira] con outra pola cabeceira.).
- (Deportes) Cabecear (xogar o balón dándolle coa cabeza).