culler

Galego

• Pronuncia: /kuˈʎɛɾ/ (AFI)

Substantivo feminino

culler (sg: culler; pl: culleres)

1. (Hostalería) Utensilio que consta dun mango longo e unha pa oval no extremo, usado para levar á boca líquidos ou substancias pouco consistentes.
   • Exemplo: A sopa cómese coa culler. Tomar o xarope cunha culler.
   • Sinónimos: cullar.
2. (Hostalería) Utensilio que consta dun mango longo e unha pa oval no extremo, usado para levar líquidos ou substancias pouco consistentes dun recipiente para outro.
   • Sinónimos: cazo, cullar, cullerón.
3. Cada unha das pas cóncavas de que consta o rodicio do muíño.
   • Exemplo: Antigamente as culleres eran de pau e máis tarde de metal.
   • Sinónimos: cullar, pena, penla.
4. Larva dos anfibios, da orde dos anuros, de corpo groso e cola longa.
   • Exemplo: As culleres abundan nas pozas.
   • Sinónimos: cabezolo, cabezudo, cágado, cagote, cagulo, cullar, cullarapo, cullareto, relo.

Traducións

Utensilio para levar líquidos á boca.

Africáner: lepel (af) Aragonés: cullara (an) Asturiano: cuyar (ast) Bretón: loa (br) Castelán: cuchara (es) Catalán: cullera (ca) Checo: lžíce (cs) Danés: ske (da)

Esperanto: kulero (eo) Francés: cuillère (fr) Gaélico escocés: spàin (gd) Inglés: spoon (en) Inglés antigo: læfel (ang) Irlandés: spúnóg (ga) Italiano: cucchiaio (it) Occitano: culhièr (oc)

Oneida: ató·kwaht (one) Portugués: colher (pt) Quechua: kuchara (qu) Romanés: lingură (ro) Siciliano: cucchiara (scn) Turco: kaşık (tr) Usbeco: qoshiq (uz) Véneto: cuciaro (vec)