constar

Galego

• Etimoloxía: do latín constāre.

• Pronuncia: /konsˈtaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

constar

1. Ser algo coñecido por experiencia.
   • Exemplo: Cónstame que o que dis é mentira
     
     .
2. Estar escrito ou mencionado en certo sitio.
   • Exemplo: Non constaba na lista de admitidos
     
     .
3. Estar algo formado por cousas que se expresan.
   • Exemplo: O esqueleto da man consta de carpo, metacarpo e falanxes
     
     .
4. Dito dun todo, ter determinadas partes.
   • Exemplo: Un soneto consta de dous cuartetos e dous tercetos
     
     .
5. Dito dunha cousa, ser certa ou manifesta.
   • Exemplo: O que me dis cónstame que é mentira
     
     .
6. Dito dunha cousa, quedar rexistrada por escrito, ou notificada oralmente a unha ou varias persoas.
   • Exemplo: Entregueille copias a todos para que constara.
     
     

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	constar
Xerundio	constando
Participio	constado, constada, constados, constadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	consto	constas	consta	constamos	constades	constan
	Copretérito	constaba	constabas	constaba	constabamos	constabades	constaban
	Pretérito	constei	constaches	constou	constamos	constastes	constaron
	Antepretérito	constara	constaras	constara	constaramos	constarades	constaran
	Futuro	constarei	constarás	constará	constaremos	constaredes	constarán
	Pospretérito	constaría	constarías	constaría	constariamos	constariades	constarían
Modo Subxuntivo	Presente	conste	constes	conste	constemos	constedes	consten
	Pretérito	constase	constases	constase	constásemos	constásedes	constasen
	Futuro	constar	constares	constar	constarmos	constardes	constaren
Modo Imperativo	Afirmativo		consta	conste1	constemos	constade	consten1
	Negativo		constes	conste1	constemos	constedes	consten1
Infinitivo conxugado		constar	constares	constar	constarmos	constardes	constaren

1 Vostede(s)