debullar

Galego

• Etimoloxía: do latín vulgar depoliare, “espoliar”.

• Pronuncia: /de.βuˈʎaɾ/ (AFI)

Verbo

debullar

1. Sacar un froito da súa cápsula natural.
2. Sacarlle a pel ou a cortiza a algo.
3. Tratar ou falar de algo con moito detalle.

Traducións

• Castelán: (1) desgranar ^(es)
• Francés: (1) écosser ^(fr), (2) écorcer ^(fr)
• Portugués: debulhar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	debullar
Xerundio	debullando
Participio	debullado, debullada, debullados, debulladas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	debullo	debullas	debulla	debullamos	debullades	debullan
	Copretérito	debullaba	debullabas	debullaba	debullabamos	debullabades	debullaban
	Pretérito	debullei	debullaches	debullou	debullamos	debullastes	debullaron
	Antepretérito	debullara	debullaras	debullara	debullaramos	debullarades	debullaran
	Futuro	debullarei	debullarás	debullará	debullaremos	debullaredes	debullarán
	Pospretérito	debullaría	debullarías	debullaría	debullariamos	debullariades	debullarían
Modo Subxuntivo	Presente	debulle	debulles	debulle	debullemos	debulledes	debullen
	Pretérito	debullase	debullases	debullase	debullásemos	debullásedes	debullasen
	Futuro	debullar	debullares	debullar	debullarmos	debullardes	debullaren
Modo Imperativo	Afirmativo		debulla	debulle1	debullemos	debullade	debullen1
	Negativo		debulles	debulle1	debullemos	debulledes	debullen1
Infinitivo conxugado		debullar	debullares	debullar	debullarmos	debullardes	debullaren

1 Vostede(s)