emoción

Galego

• Etimoloxía: do latín emotĭo, derivado de emotus, participio pasado de emovere ("mudarse", "afastarse", "remover", "axitar"), composto de e- ("fóra") (variante de ex-) e movere ("mover").

• Pronuncia: /ɛmoˈθjoŋ/ /ɛmɔˈθjoŋ/ (AFI)

Substantivo feminino

emoción (sg: emoción; pl: emocións)

1. Estado de ánimo causado por impresións dos sentidos, experiencias, ideas ou recordos, que se manifesta en diferentes sentimentos como alegría, tristeza, medo, cólera, amor.
2. Interese intenso con que se participa nunha vivencia ou acontecemento.

Termos relacionados

• emocionable / emocionábel
• emocional
• emocionalidade
• emocionalmente
• emocionante
• emocionar
• emotivo
• emotividade
• emotivamente

Traducións

• Castelán: emoción ^(es)
• Francés: émotion ^(fr)
• Africáner: aandoening ^(af), emosie ^(af)
• Alemán: Emotion ^(de), Bewegung ^(de), Rührung ^(de), Gemütsbewegung ^(de), Empfindung ^(de)
• Inglés: emotion ^(en)
• Bambara: dusu ^(bm), dusu kuman ^(bm)
• Catalán: emoció ^(ca)
• Chinés: 情绪 ^(zh) (qíngxù, 情緒)
• Croata: osjećaji ^(hr)
• Danés: følelse ^(da), fornemelse ^(da)
• Dogon: kinɛsɔ ^(dog)
• Esperanto: emocio ^(eo)
• Feroés: sinnisrørsla ^(fo)
• Frisón: oandienens ^(fy), oandwaning ^(fy), oandienens ^(fy), oandwaning ^(fy)
• Grego: συγκίνηση ^(el)
• Hebreo: רגש ^(he)
• Ido: emoco ^(io)
• Islandés: tilfinning ^(is)
• Italiano: emozione ^(it)
• Xaponés: 感情 ^(ja)
• Macedonio: емоција ^(mk)
• Neerlandés: emotie ^(nl), bewogenheid ^(nl), ontroering ^(nl), aandoening ^(nl), roersel ^(nl), gewaarwording ^(nl)
• Noruegués: følelse ^(no)
• Papiamento: emoshon ^(pap)
• Polaco: emocja ^(pl)
• Portugués: abalo ^(pt), comoção ^(pt), emoção ^(pt)
• Romanés: emoție ^(ro)
• Ruso: эмоция ^(ru)
• Serbio: страст ^(sr)
• Esloveno: čustvo ^(sl)
• Sueco: oro ^(sv), upphetsning ^(sv), sinnesrörelse ^(sv)
• Támil: உணர்ச்சி ^(ta)
• Checo: cit ^(cs), dojetí ^(cs)
• Turco: duygu ^(tr)

Castelán

Substantivo feminino

emoción (sg: emoción; pl: emociones)

1. Emoción.