endemoñar

Galego

• Etimoloxía: de «demoño».

• Pronuncia: /endemɔˈɲaɾ/ (AFI)

Verbo pronominal

endemoñarse

1. Poñerse colérico.
   • Sinónimos: encolerizarse.

Verbo transitivo

endemoñar

1. Facer que [un asunto] sexa complicado.
   • Sinónimos: complicar.
2. Causar cólera [a alguén].
   • Sinónimos: encolerizar.
3. (Relixión) Introducir os demos no corpo de [alguén].
   • Antónimos: desendemoñar.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	endemoñar
Xerundio	endemoñando
Participio	endemoñado, endemoñada, endemoñados, endemoñadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	endemoño	endemoñas	endemoña	endemoñamos	endemoñades	endemoñan
	Copretérito	endemoñaba	endemoñabas	endemoñaba	endemoñabamos	endemoñabades	endemoñaban
	Pretérito	endemoñei	endemoñaches	endemoñou	endemoñamos	endemoñastes	endemoñaron
	Antepretérito	endemoñara	endemoñaras	endemoñara	endemoñaramos	endemoñarades	endemoñaran
	Futuro	endemoñarei	endemoñarás	endemoñará	endemoñaremos	endemoñaredes	endemoñarán
	Pospretérito	endemoñaría	endemoñarías	endemoñaría	endemoñariamos	endemoñariades	endemoñarían
Modo Subxuntivo	Presente	endemoñe	endemoñes	endemoñe	endemoñemos	endemoñedes	endemoñen
	Pretérito	endemoñase	endemoñases	endemoñase	endemoñásemos	endemoñásedes	endemoñasen
	Futuro	endemoñar	endemoñares	endemoñar	endemoñarmos	endemoñardes	endemoñaren
Modo Imperativo	Afirmativo		endemoña	endemoñe1	endemoñemos	endemoñade	endemoñen1
	Negativo		endemoñes	endemoñe1	endemoñemos	endemoñedes	endemoñen1
Infinitivo conxugado		endemoñar	endemoñares	endemoñar	endemoñarmos	endemoñardes	endemoñaren

1 Vostede(s)