istmo

Galego

• Etimoloxía: do latín isthmus, do grego antigo ἰσθμός.

• Pronuncia: /ˈistmo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

istmo (sg: istmo; pl: istmos)

1. (Xeografía) Faixa estreita de terra con mar ás bandas que une dúas extensións maiores, xeralmente unha península cun territorio maior.
2. (Anatomía) Certas partes do corpo que teñen semellanza en forma co istmo xeográfico, como unha unión estreita entre dúas estruturas maiores.

Termos relacionados

• ístmico
• istmite

Traducións

• Alemán: Landenge ^(de), Isthmus ^(de), Enge ^(de)
• Asturiano: ismu ^(ast)
• Castelán: istmo ^(es)
• Catalán: istme ^(ca)
• Chinés: 地峡 ^(zh)
• Francés: isthme ^(fr)
• Inglés: isthmus ^(en)
• Noruegués: eid ^(no)
• Nórdico antigo: eið ^(non)
• Occitano: istme ^(oc)
• Polaco: przesmyk ^(pl)
• Portugués: istmo ^(pt)
• Sueco: näs ^(sv)
• Vasco: istmo ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: do latín isthmus, do grego antigo ἰσθμός.

Substantivo masculino

istmo (sg: istmo; pl: istmos)

1. (Xeografía) Istmo.

Italiano

• Etimoloxía: do latín isthmus, do grego antigo ἰσθμός.

Substantivo masculino

istmo (sg: istmo; pl: istmi)

1. (Xeografía) Istmo.

Portugués

• Etimoloxía: do latín isthmus, do grego antigo ἰσθμός.

Substantivo masculino

istmo (sg: istmo; pl: istmos)

1. (Xeografía) Istmo.

Vasco

• Etimoloxía: do latín isthmus, do grego antigo ἰσθμός.

Substantivo

istmo

1. (Xeografía) Istmo.