Galego

  •   Pronuncia: /manˈθeβo̝/ (AFI)

  Substantivo

mancebo (ms: mancebo; mpl: mancebos; fs: manceba; fpl: mancebas)

  1. Persoa coa que se teñen relacións sexuais fóra do matrimonio.
  2. Traballador dunha farmacia que carece de título acreditativo e que está ás ordes dun farmacéutico.

Traducións

  Substantivo masculino

mancebo (sg: mancebo; pl: mancebos)

  1. Home que acaba de deixar de ser neno.

Traducións


Castelán

  Substantivo

mancebo (ms: mancebo; mpl: mancebos; fs: manceba; fpl: mancebas)

  1. Amante, amasio, amigo, mancebo, querido.

  Substantivo masculino

mancebo (sg: mancebo; pl: mancebos)

  1. Mancebo, novo (home que acaba de deixar de ser neno).


Portugués

  Substantivo

mancebo (ms: mancebo; mpl: mancebos; fs: manceba; fpl: mancebas)

  1. Amante, amasio, amigo, mancebo, querido.

  Substantivo masculino

mancebo (sg: mancebo; pl: mancebos)

  1. Mancebo, novo (home que acaba de deixar de ser neno).