merendar

Galego

• Etimoloxía: do latín merendāre.

• Pronuncia: /meɾenˈdaɾ/ (AFI)

Verbo

merendar

1. (Alimentación) Tomar algo de merenda.
2. (Alimentación) Tomar unha merenda.

Traducións

• Alemán: jausnen ^(de)
• Castelán: merendar ^(es)
• Catalán: berenar ^(ca)
• Francés: goûter ^(fr)
• Italiano: merendare ^(it)
• Inglés: snack ^(en)
• Occitano: vespralhar ^(oc)
• Portugués: merendar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	merendar
Xerundio	merendando
Participio	merendado, merendada, merendados, merendadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	merendo	merendas	merenda	merendamos	merendades	merendan
	Copretérito	merendaba	merendabas	merendaba	merendabamos	merendabades	merendaban
	Pretérito	merendei	merendaches	merendou	merendamos	merendastes	merendaron
	Antepretérito	merendara	merendaras	merendara	merendaramos	merendarades	merendaran
	Futuro	merendarei	merendarás	merendará	merendaremos	merendaredes	merendarán
	Pospretérito	merendaría	merendarías	merendaría	merendariamos	merendariades	merendarían
Modo Subxuntivo	Presente	merende	merendes	merende	merendemos	merendedes	merenden
	Pretérito	merendase	merendases	merendase	merendásemos	merendásedes	merendasen
	Futuro	merendar	merendares	merendar	merendarmos	merendardes	merendaren
Modo Imperativo	Afirmativo		merenda	merende1	merendemos	merendade	merenden1
	Negativo		merendes	merende1	merendemos	merendedes	merenden1
Infinitivo conxugado		merendar	merendares	merendar	merendarmos	merendardes	merendaren

1 Vostede(s)