necrófago

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo νεκροφάγος (nekrophágos), composto de necro- e -fago.

• Pronuncia: /neˈkɾɔfa̝ɣo̝/ (AFI)

Adxectivo

necrófago (ms: necrófago; mpl: necrófagos; fs: necrófaga; fpl: necrófagas)

1. (Zooloxía) Que se alimenta de plantas e animais mortos.

Traducións

• Castelán: necrófago ^(es)
• Francés: nécrophage ^(fr)
• Inglés: necrophagous ^(en), necrophagian ^(en)
• Italiano: necrofago ^(it)
• Polaco: padlinożerny ^(pl), trupożerny ^(pl)
• Portugués: necrófago ^(pt)
• Vasco: nekrofago ^(eu)

Substantivo masculino

necrófago (ms: necrófago; mpl: necrófagos; fs: necrófaga; fpl: necrófagas)

1. (Zooloxía) Ser vivo que se alimenta de plantas e animais mortos.

Traducións

• Alemán: Nekrophage ^(de), Aasfresser ^(de)
• Castelán: necrófago ^(es)
• Francés: nécrophage ^(fr)
• Inglés: necrophage ^(en)
• Italiano: necrofago ^(it)
• Polaco: nekrofag ^(pl), trupojad ^(pl)
• Portugués: necrófago ^(pt)
• Ruso: некрофаг ^(ru)
• Vasco: nekrofago ^(eu)

Véxase tamén

• antropofaxia
• caníbal
• detritívoro
• necrofaxia
• necrófito
• preeiro
• saprófito