planar

Galego

• Etimoloxía: de plano.

• Pronuncia: /plaˈnaɾ/ (AFI)

Verbo

planar transitivo
1. Deixar unha superficie sen engurras nin asperezas.
planar pronominal
2. (Figurado) Conformarse ó perder un o pulo ou o ánimo.
planar intransitivo
3. Manterse unha ave no aire sen case mover as ás.
4. Manterse un aeroplano no aire sen empregar o motor.

Sinónimos

1. achandar, alisar, aplanar.
2. abater, chafar, aplanar.
3. aboiar
4. aboiar

Termos relacionados

• plana, planadoira, planador, planadora.

Verbo

planar transitivo
1. Quitar a pela, tona ou para a froitas, tubérculos ou legumes
2. Arrincar as malas herbas prexudiciais.

Sinónimos

1. depenar, escascar, espelizar, estonar, mondar, parar, pelar, aplanar.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	planar
Xerundio	planando
Participio	planado, planada, planados, planadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	plano	planas	plana	planamos	planades	planan
	Copretérito	planaba	planabas	planaba	planabamos	planabades	planaban
	Pretérito	planei	planaches	planou	planamos	planastes	planaron
	Antepretérito	planara	planaras	planara	planaramos	planarades	planaran
	Futuro	planarei	planarás	planará	planaremos	planaredes	planarán
	Pospretérito	planaría	planarías	planaría	planariamos	planariades	planarían
Modo Subxuntivo	Presente	plane	planes	plane	planemos	planedes	planen
	Pretérito	planase	planases	planase	planásemos	planásedes	planasen
	Futuro	planar	planares	planar	planarmos	planardes	planaren
Modo Imperativo	Afirmativo		plana	plane1	planemos	planade	planen1
	Negativo		planes	plane1	planemos	planedes	planen1
Infinitivo conxugado		planar	planares	planar	planarmos	planardes	planaren

1 Vostede(s)