Galego

  •   Pronuncia: /plaˈnaɾ/ (AFI)

  Verbo

planar transitivo
1. Deixar unha superficie sen engurras nin asperezas.
planar pronominal
2. (Figurado) Conformarse ó perder un o pulo ou o ánimo.
planar intransitivo
3. Manterse unha ave no aire sen case mover as ás.
4. Manterse un aeroplano no aire sen empregar o motor.

Sinónimos

1. achandar, alisar, aplanar.
2. abater, chafar, aplanar.
3. aboiar
4. aboiar

Termos relacionados


  Verbo

planar transitivo
1. Quitar a pela, tona ou para a froitas, tubérculos ou legumes
2. Arrincar as malas herbas prexudiciais.

Sinónimos

1. depenar, escascar, espelizar, estonar, mondar, parar, pelar, aplanar.

Conxugación