presbiterio

Galego

• Etimoloxía: do latín presbyterĭu, do grego antigo πρεσβυτέριον.

Substantivo masculino

presbiterio

1. (Arquitectura) Espazo que nun templo ou catedral precede o altar maior.
   • Exemplo: No presbiterio da catedral de Ourense pode admirarse o sepulcro dun bispo descoñecido (gótico, do século XIV), considerado como a mellor obra funeraria da Idade Media.
     
     
2. (Relixión) Reunión dos presbíteros presididos por un bispo.
3. (Relixión) Consello constituído por eclesiásticos e laicos presbiterianos.

Traducións

• Alemán: Presbyterium ^(de)
• Búlgaro: презвитериум ^(bg)
• Castelán: presbiterio ^(es)
• Catalán: presbiteri ^(ca)
• Checo: kněžiště ^(cs)
• Francés: presbytère ^(fr), presbyterium ^(fr)
• Inglés: presbitery ^(en)
• Italiano: presbiterio ^(it)
• Polaco: prezbiterium ^(pl)
• Portugués: presbitério ^(pt)
• Ruso: пресвитерий ^(ru)
• Sueco: presbyterium ^(sv)
• Ucraíno: презбітерій ^(uk)
• Vasco: presbiterio ^(eu)