quinina

Galego

• Pronuncia: [kiˈni.nɐ] (AFI)

Substantivo feminino

quinina (sg: quinina; pl: quininas)

1. Alcaloide natural, cristalino e de cor branca, e sabor moi amargo, que presenta propiedades antipiréticas, antipalúdicas e analxésicas, producido por distintas especies do xénero Cinchona (quinas).

Traducións

• Catalán: quinina ^(ca)
• Chinés: 奎寧 ^(cmn) (kuíníng)
• Checo: chinin ^(cs)
• Danés: kinin ^(da)
• Neerlandés: kinine ^(nl)
• Esperanto: kinino ^(eo)
• Feroés: kinin ^(fo)
• Finés: kiniini ^(fi)
• Francés: quinine ^(fr)
• Inglés: quinine ^(en)
• Alemán: Chinin ^(de)
• Hausa: kuni ^(ha), kùnî ^(ha)
• Islandés: kínín ^(is)
• Ido: quinino ^(io)
• Irlandés: quinín ^(ga)
• Italiano: chinino ^(it)
• Xaponés: キニーネ ^(ja) (kinīne)
• Polaco: chinina ^(pl)
• Portugués: quinina ^(pt)
• Ruso: хинин ^(ru) (xinín)
• Serbocroata: кѝнӣн ^(sh), kìnīn ^(sh)
• Eslovaco: chinín ^(sk)
• Esloveno: kinín ^(sl)
• Castelán: quinina ^(es)
• Estoniano: hiniin ^(et)
• Kurdo: kinîn ^(ku)
• Húngaro: kinin ^(hu)
• Cheroqui: ᏐᏁᎳ ^(chr) (sonela)
• Vietnamita: quinin ^(vi)
• Grego: κινίνο ^(el) (kiníno)