refutar

Galego

• Etimoloxía: do latín refutāre.

• Pronuncia: /refuˈtaɾ/ (AFI)

Verbo

refutar

1. Demostrar, ou intentar demostrar, mediante argumentos contrarios convincentes, que unha opinión, tese ou idea é falsa ou errónea.

Sinónimos

• rebater

Termos relacionados

• refutábel, refutable
• refutación

Traducións

• Alemán: widerlegen ^(de)
• Castelán: refutar ^(es)
• Chinés: 反驳 ^(zh)
• Francés: réfuter ^(fr)
• Inglés: refute ^(en)
• Italiano: confutare ^(it)
• Portugués: refutar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	refutar
Xerundio	refutando
Participio	refutado, refutada, refutados, refutadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	refuto	refutas	refuta	refutamos	refutades	refutan
	Copretérito	refutaba	refutabas	refutaba	refutabamos	refutabades	refutaban
	Pretérito	refutei	refutaches	refutou	refutamos	refutastes	refutaron
	Antepretérito	refutara	refutaras	refutara	refutaramos	refutarades	refutaran
	Futuro	refutarei	refutarás	refutará	refutaremos	refutaredes	refutarán
	Pospretérito	refutaría	refutarías	refutaría	refutariamos	refutariades	refutarían
Modo Subxuntivo	Presente	refute	refutes	refute	refutemos	refutedes	refuten
	Pretérito	refutase	refutases	refutase	refutásemos	refutásedes	refutasen
	Futuro	refutar	refutares	refutar	refutarmos	refutardes	refutaren
Modo Imperativo	Afirmativo		refuta	refute1	refutemos	refutade	refuten1
	Negativo		refutes	refute1	refutemos	refutedes	refuten1
Infinitivo conxugado		refutar	refutares	refutar	refutarmos	refutardes	refutaren

1 Vostede(s)