subalterno

Galego

• Etimoloxía: do latín tardío subalternus, 'colocado debaixo'.

• Pronuncia: /su.βal.'tɛr/no̯ (AFI)

Adxectivo

subalterno (ms: subalterno; mpl: subalternos; fs: subalterna; fpl: subalternas)

1. Dise da persoa que está baixo as ordes ou o mado de alguén, ou que ocupa unha posición inferior con relación a outro ou outra.
   • Exemplo: Oficial subalterno. As macanógrafas son empragadas subalternas.
     
     
2. Que realiza traballos nun centro oficial para os que non se precisan aptitudes técnicas.
   • Exemplo: Os ordenanzas e outros subalternos do ministerio están en folga.
     
     

Substantivo

subalterno (ms: subalterno; mpl: subalternos; fs: subalterna; fpl: subalternas)

1. Empregado de categoría inferior que normalmente traballa de auxiliar.
   • Exemplo: Os subalternos dos hospitais reivindican melloras do salario e das condicións de traballo
     
     .
2. (Arte) Na tauromaquia, toureiro auxiliar que está ás ordes do primeiro espada.
   • Exemplo: Cando saíu o touro un subalterno deulle uns capotazos e deixono preto do mestre
     
     .
3. (Filosofía) Na lóxica aristotélica, proposición que ten a mesma calidade e os mesmos termos da principal, da que se considera como unha consecuencia inmediata.
   • Exemplo: Á proposición do exemplo é subalterna