viúvo

Galego

• Etimoloxía: do latín viduus.

• Pronuncia: /biˈuβo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

viúvo (ms: viúvo; mpl: viúvos; fs: viúva; fpl: viúvas)

1. Persoa á que lle morreu a parella e non volveu casar.

Traducións

• Alemán: Witwe ^(de), Witwer ^(de).
• Castelán: viudo ^(es).
• Chinés: 鳏夫 ^(zh), 寡妇 ^(zh).
• Francés: veuf ^(fr), veuve ^(fr)
• Inglés: widower ^(en), widow ^(en).
• Italiano: vedovo ^(it).
• Portugués: viúvo ^(pt).

Adxectivo

viúvo (ms: viúvo; mpl: viúvos; fs: viúva; fpl: viúvas)

1. Que lle morreu a parella e non volveu casar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín viduus.

Substantivo masculino

viúvo (ms: viúvo; mpl: viúvos; fs: viúva; fpl: viúvas)

1. Viúvo.

Adxectivo

viúvo (ms: viúvo; mpl: viúvos; fs: viúva; fpl: viúvas)

1. Viúvo.