aire

Galego

• Etimoloxía: do latín aer, -ĕris.

• Pronuncia: [ˈaj.ɾɪ] (AFI)

Substantivo masculino

aire (sg: aire; pl: aires)

1. Mestura de gases e vapor de auga que conforman a atmosfera terrestre.
   • Sinónimos: ar.
2. Conxunto de gases que constitúen unha certa atmosfera nun lugar e momento determinados.
   • Sinónimos: ar.
3. Aire (gases da atmosfera) en movemento.
   • Sinónimos: ar, vento.
4. Espazo sobre a superficie terrestre.
   • Sinónimos: ar.
5. (Figurado) Cousa que fai que algo ou alguén sexa semellante a outro algo ou alguén.
   • Sinónimos: ar, parecido, semellanza.
6. Maneira na que se presenta visualmente algo ou alguén.
   • Sinónimos: aparencia, ar, aspecto, expresión.
7. (Coloquial) Ataque de parálise.
   • Sinónimos: ar.
8. (Figurado) Estado de debilidade, falta de apetito, etc. que se asocia popularmente ao contacto con defuntos, moribundos ou animais.
   • Sinónimos: ar.
9. Maleficio provocado mediante unha mirada.
   • Sinónimos: ar, mal de ollo.

Traducións

1. Mestura de gases e vapor de auga

Alemán: Luft (de) f Castelán: aire (es) m Catalán: aire (ca) m Esperanto: aero (eo) Francés: air (fr) m

Inglés: air (en) Italiano: aria (it) f Latín: aer (la) m Portugués: ar (pt) m

Castelán

Substantivo masculino

aire (sg: aire; pl: aires)

1. Aire, ar.

Catalán

Substantivo masculino

aire (sg: aire; pl: aires)

1. Aire, ar.