bacharel

Galego

• Etimoloxía: do francés bachelier e este do latín medieval baccalarius, de orixe incerta.

• Pronuncia: /βa.t͡ʃa.ˈrɛ̯l/ (AFI)

Substantivo masculino

bacharel (sg: bacharel; pl: bachareis)

1. Persoa que está a facer ou que rematou osestudos de bacharelato.
   • Exemplo: Este ano saíron do noso Instuituto oitenta novos bachareis.
     
     
2. (Historia) Persoa que recibía o primeiro grao académico que se lles outorgaba aos estudantes dunha facultade universitaria.
   • Exemplo: O autor desta obra de teatro era Bacharel en Letras.