Galego

  •   Pronuncia: /βa.t͡ʃa.ˈrɛ̯l/ (AFI)

  Substantivo masculino

bacharel (sg: bacharel; pl: bachareis)

  1. Persoa que está a facer ou que rematou osestudos de bacharelato.
    • Exemplo: Este ano saíron do noso Instuituto oitenta novos bachareis.

  2. (Historia) Persoa que recibía o primeiro grao académico que se lles outorgaba aos estudantes dunha facultade universitaria.
    • Exemplo: O autor desta obra de teatro era Bacharel en Letras.