bretón

Grafías semellantes:     breton

Galego

• Etimoloxía: do latín Britto.

• Pronuncia: /bɾeˈtoŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

bretón (ms: bretón; mpl: bretóns; fs: bretoa; fpl: bretoas)

1. (Linguas do mundo) Lingua indoeuropea do grupo céltico falada en Bretaña.
2. (Xentilicio) Habitante da Bretaña.

Adxectivo

bretón (ms: bretón; mpl: bretóns; fs: bretoa; fpl: bretoas)

1. Relativo ou pertencente á Bretaña ou aos seus habitantes.

Traducións

• Baixo alemán: Bretoonsch ^(nds) (substantivo: lingua), bretoonsch ^(nds) (adxectivo)
• Bretón: brezhoneg ^(br)
• Castelán: bretón ^(es)
• Francés: breton ^(fr)
• Portugués: bretão ^(pt)