camaleón
|
Grafías semellantes: Camaleón |
Galego
Etimoloxía: do latín chamaeleon.
Pronuncia: /kamaleˈoŋ/ (AFI)
Substantivo masculino
camaleón (sg: camaleón; pl: camaleóns)
- (Zooloxía) Réptil escamoso, pertencente á familia Chamaeleonidae, unha das máis coñecidas familias de lagartos. Constan preto de oitenta especies de camaleóns, a maior parte delas en África, ao sur do Sáhara, isto é, en ambientes moi cálidos e húmidos. Son características del a súa capacidade de trocar de cor para camuflarse, así como tamén a súa longa e lixeira lingua, e os seus ollos, que se moven independentemente un do outro.
- (Figurado) Persoa astuta que cambia de opinión e actitude constantemente por conveniencia.
Termos relacionados
Traducións
- Alemán: Chamäleon (de)
- Amhárico: እስስት (am)
- Árabe: حرباء (ar) (ḥirbāʾ)
- Bielorruso: хамелеон (be)
- Bosníaco: kameleon (bs)
- Búlgaro: хамелеон (bg) (hameleon)
- Castelán: camaleón (es)
- Catalán: camaleó (ca)
- Checo: chameleon (cs)
- Croata: kameleon (hr)
- Coreano: 카멜레온 (ko) (kamelleon)
- Danés: kamæleon (da)
- Eslovaco: chameleón (sk)
- Esloveno: kameleon (sl)
- Esperanto: ĥameleono (eo)
- Finés: kameleontti (fi)
- Francés: caméléon (fr)
- Galés: madfall symudliw (cy)
- Grego: χαμαιλέοντας (el) (khameleondas)
- Grego antigo: χαμαιλέων (grc) (khamailéôn)
- Gujarati: કાચિંડો (gu)
- Hebreo: זיקית (he) (zyqyt)
- Húngaro: kaméleon (hu)
- Ido: kameleono (io)
- Indonesio: bunglon (id)
- Inglés: chameleon (en)
- Italiano: camaleonte (it)
- Kurdo: margîse (ku)
- Latín: chamaeleon (la)
- Modo: madɔkalikɔ (bex)
- Neerlandés: kameleon (nl)
- Ngiti: alʉ́màyi (niy)
- Noruegués: kameleon (no)
- Polaco: kameleon (pl)
- Portugués: camaleão (pt)
- Ruso: хамелеон (ru) (khameleon)
- Songhai oriental: daanamolo (ses)
- Sueco: kameleont (sv)
- Turco: bukalemun (tr)
- Usbeco: buqalamun (uz)
- Vasco: kameleoi (eu)
- Tártaro: xameleon (tt)
- Xaponés: カメレオン (ja) (kamereon)
Castelán
- Etimoloxía: do latín chamaeleon.
Substantivo masculino
camaleón (sg: camaleón; pl: camaleones)