can

• Etimoloxía: do galego-portugués can, do latín canis, -is, do protoindoeuropeo *ḱwṓ.

• Pronuncia: (AFI)

Substantivo masculino

can ( can; cans)

1. (Zooloxía) Mamífero doméstico de nome científico Canis familiaris. A femia do can é a cadela e o cachorro, cadelo.
   • cucho.
   • canceira.
2. (Mariña) Arte de pesca que consiste nun angazo cunha rede detrás, coa que se apañan moluscos enterrados na area do fondo.
3. Moeda antiga equivalente a 10 céntimos de peseta.
   • Diferenciábase entre can grande, 10 céntimos, e can pequeno (5 céntimos).
   • pataco, patacón.
4. Moeda antiga equivalente a 5 céntimos de peseta.
   • cadela, can pequeno, carocha.
5. (Figurado) Diñeiro, capital.
   • Deuse á bebida e quedou sen un can.
   • patacón.
6. (Zooloxía) Peixe máis coñecido como cabracho (Scorpaena scrofa).
   • cabracho.

Véxase tamén

• ameixa de can
• can da res, can das vacas
• can de palleiro
• can do mar, can mariño
• Can Maior (Canis Maior) e Can Menor (Canis Minor)
• can merendeiro
• caramuxo de can
• cebola de can
• herba do can
• lingua de can
• peros de can
• uvas de can
• vida de can
• mexacán
• botar os cans [a un]
• despertar o can que dorme
• meter os cans na bouza
• ser can vello
• cara de can
• coma o can e o gato
• coma un can
• ¡cóntalle os pelos a un can!

Traducións

• Etimoloxía: do latín quam.

• Pronuncia: (AFI)

Adverbio

can

1. Apócope de canto, que se emprega ante un adxectivo ou un adverbio para remarcalos.

• Pronuncia: (AFI)

Substantivo masculino

can ( can; cans)

1. (Historia) Khan.

Substantivo

can

1. (Alimentación) Leite.

• Etimoloxía: do latín canis, do protoindoeuropeo *ḱwṓ.

Substantivo masculino

can ( can; canes)

1. (Zooloxía) Can.
   • perru.

• Etimoloxía: do latín canis, do protoindoeuropeo *ḱwṓ.

• Pronuncia: (AFI)

Substantivo masculino

can ( can; canes)

1. (Zooloxía) Can.
   • perro.

• Etimoloxía: do latín canis, do protoindoeuropeo *ḱwṓ.

• Pronuncia: (AFI)

Substantivo masculino

can ( can; cans)

1. (Zooloxía) Can.

Descendentes

• Galego: can
• Portugués: cão

Substantivo

can

1. (Alimentación) Fariña.

Verbo

to can ----

presente	presente (3ª persoa)	pretérito	participio	xerundio
can	can	could	-	couth (obsoleto) been able to

1. Poder.

Substantivo

can

1. Lata.

• Etimoloxía: do latín canis, do protoindoeuropeo *ḱwṓ.

Substantivo

can ( can; canes)

1. (Zooloxía) Can.

• Etimoloxía: do irlandés antigo canaid, do protocéltico *kaneti, do protoindoeuropeo *keh₂n-.

Verbo

can

1. Cantar.

• Etimoloxía: do latín canis, do protoindoeuropeo *ḱwṓ.

Substantivo masculino

can

1. (Zooloxía) Can.

{{||lij}} {{|||lij}} {{|lij}} {{}} {{|c|an|hen}}

1. ({{|Zooloxía|lij}}) {{|can}}.

{{}} {{|do {{|la|oc}} {{|canis}}, do {{|ine-pro|oc}} *ḱwṓ.|oc}} {{||oc}} {{|||oc}} {{|oc}} {{}} {{|can||s}}

1. ({{|Zooloxía|oc}}) {{|can}}.

{{}} {{|do {{|la|vec}} {{|canis}}, do {{|ine-pro|vec}} *ḱwṓ.|vec}} {{|[kaŋ]|vec}} {{|||vec}} {{|vec}} {{}} {{|can||i}}

1. ({{|Zooloxía|vec}}) {{|can}}.