caracolear
Galego
- Etimoloxía: de caracol.
- Pronuncia: /kaɾakɔleˈaɾ/ (AFI)
caracolear
- Dar un cabalo xiros sobre si mesmo ou movementos circulares.
- Facer movementos en círculos unha persoa.
Traducións
- Castelán: caracolear (es)
- Francés: caracoler (fr)
- Inglés: caracole (en)
- Portugués: caracolear (pt), caracolar (pt)
Conxugación
Verbo regular da 1ª conxugación
Infinitivo | caracolear |
Xerundio | caracoleando |
Participio | caracoleado, caracoleada, caracoleados, caracoleadas |
1 Vostede(s) |
Castelán
caracolear