carillón

Galego

• Etimoloxía: do francés carillon.

• Pronuncia: /kaɾiˈʎoŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

carillón (sg: carillón; pl: carillóns)

1. (Música) Instrumento musical tipicamente aloxado no campanario dunha igrexa ou edificio municipal. Está composto de polo menos 23 campás en forma de copa de bronce fundido, que se tocan en serie para producir unha melodía, ou xuntos para tocar un acorde. O manual é tocado nun teclado - as teclas son chamados bastóns - e premendo as patas dun teclado de pedal cos pés. As teclas activan pancas e fíos conectados a pinzas metálicas que golpean as campás.
2. (Música) Peza musical baseada neste instrumento musical.
3. Reloxo que posúe unha serie de campás que entoan unha melodía.

Traducións

• Alemán: Glockenspiel ^(de)
• Castelán: carillón ^(es)
• Catalán: carilló ^(ca)
• Chinés: 钟 ^(zh)
• Francés: carillon ^(fr)
• Inglés: carillon ^(en)
• Italiano: carillon ^(it)
• Portugués: carilhão ^(pt)
• Vasco: karilloi ^(eu)