chover

Galego

• Etimoloxía: do latín pluere.

• Pronuncia: [t͡ʃoˈβeɾ] (AFI)

Verbo intransitivo

chover

1. (Meteoroloxía) Caer auga das nubes.
2. (Figurado) Ocorrer algo en abundancia.

Traducións

Caer auga das nubes.

Africáner: reën (af). Castelán: llover (es). Esloveno: deževati (sl). Francés: pleuvoir (fr). Inglés: rain (en). Italiano: piovere (it). Portugués: chover (pt). Saami do norte: arvit (se)

Termos relacionados

• Cifrar, xistrar.
• Chover a arroiar, chover a cachón, chover a ballón, chover a caldeiradas, chover a caldeiros, chover a canados, chover a ceo descuberto, chover coma quen envorca, chover ás cuncas, chover a Deus dala, chover a Deus dar, chover a manta, chover a mares, chover a varrer, chover a xerros.

Conxugación

Verbo regular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	chover
Xerundio	chovendo
Participio	chovido, chovida, chovidos, chovidas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	chovo	choves	chove	chovemos	chovedes	choven
	Copretérito	chovía	chovías	chovía	choviamos	choviades	chovían
	Pretérito	chovín	choviches	choveu	chovemos	chovestes	choveron
	Antepretérito	chovera	choveras	chovera	choveramos	choverades	choveran
	Futuro	choverei	choverás	choverá	choveremos	choveredes	choverán
	Pospretérito	chovería	choverías	chovería	choveriamos	choveriades	choverían
Modo Subxuntivo	Presente	chova	chovas	chova	chovamos	chovades	chovan
	Pretérito	chovese	choveses	chovese	chovésemos	chovésedes	chovesen
	Futuro	chover	choveres	chover	chovermos	choverdes	choveren
Modo Imperativo	Afirmativo		chove	chova1		chovede	chovan1
	Negativo		chovas	chova1		chovades	chovan1
Infinitivo conxugado		chover	choveres	chover	chovermos	choverdes	choveren

1 Vostede(s)

Portugués

• Etimoloxía: do latín pluere.

Verbo intransitivo

chover

1. (Meteoroloxía) Chover.