circunlocución
Galego
Etimoloxía: do latín circumlocutio.
Pronuncia: /θiɾkunlɔkuˈθjoŋ/ (AFI)
Substantivo feminino
circunlocución (sg: circunlocución; pl: circunlocucións)
- Expresión dunha idea de xeito indirecto.
- Recurso estilístico do compoñente morfosintáctico que actúa por acumulación. Consiste en expresar por medio dun rodeo de palabras algo que pode designarse máis directamente.
Sinónimos
Traducións
- Castelán: Umschreibung (es)
- Castelán: circunlocución (es)
- Chinés: 赘言 (zh)
- Francés: circonlocution (fr)
- Inglés: circumlocution (en)
- Italiano: circonlocuzione (it)
- Portugués: circunlocução (pt)
- Sueco: omskrivning (sv)
Castelán
- Etimoloxía: do latín circumlocutio.
Substantivo feminino
circunlocución (sg: circunlocución; pl: circunlocuciones)