circunloquio

Grafías semellantes:     circunlóquio

Galego

• Etimoloxía: do latín circumloquium, de circumloquor.

• Pronuncia: /θiɾkunˈlɔkjo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

circunloquio (sg: circunloquio; pl: circunloquios)

1. Expresión dunha idea de xeito indirecto.
2. Recurso estilístico do compoñente morfosintáctico que actúa por acumulación. Consiste en expresar por medio dun rodeo de palabras algo que pode designarse máis directamente.

Sinónimos

• arrodeo, circunlocución, reviravoltas, rodeo

Traducións

• Castelán: Umschreibung ^(es)
• Castelán: circunlocución ^(es), circunloquio ^(es)
• Chinés: 赘言 ^(zh)
• Francés: circonlocution ^(fr)
• Inglés: circumlocution ^(en)
• Italiano: circonlocuzione ^(it)
• Portugués: circunlocução ^(pt), circunlóquio ^(pt)
• Sueco: omskrivning ^(sv)

Castelán

• Etimoloxía: do latín circumloquium, de circumloquor.

Substantivo masculino

circunloquio (sg: circunloquio; pl: circunloquios)

1. Circunlocución, circunloquio.

Sinónimos

• circunlocución