coañar

Galego

• Etimoloxía: de coaño.

• Pronuncia: /koaˈɲaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

coañar

1. Pasar unha cañeira para limpar un cereal de coaños despois de mallado.

Sinónimos

• cañar

Traducións

• Portugués: coanhar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	coañar
Xerundio	coañando
Participio	coañado, coañada, coañados, coañadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	coaño	coañas	coaña	coañamos	coañades	coañan
	Copretérito	coañaba	coañabas	coañaba	coañabamos	coañabades	coañaban
	Pretérito	coañei	coañaches	coañou	coañamos	coañastes	coañaron
	Antepretérito	coañara	coañaras	coañara	coañaramos	coañarades	coañaran
	Futuro	coañarei	coañarás	coañará	coañaremos	coañaredes	coañarán
	Pospretérito	coañaría	coañarías	coañaría	coañariamos	coañariades	coañarían
Modo Subxuntivo	Presente	coañe	coañes	coañe	coañemos	coañedes	coañen
	Pretérito	coañase	coañases	coañase	coañásemos	coañásedes	coañasen
	Futuro	coañar	coañares	coañar	coañarmos	coañardes	coañaren
Modo Imperativo	Afirmativo		coaña	coañe1	coañemos	coañade	coañen1
	Negativo		coañes	coañe1	coañemos	coañedes	coañen1
Infinitivo conxugado		coañar	coañares	coañar	coañarmos	coañardes	coañaren

1 Vostede(s)