cu

Grafías semellantes:     Cu ,    cú ,    cù

Galego

• Etimoloxía: do latín culum.

• Pronuncia: /ˈku/ (AFI)

Substantivo masculino

cu (sg: cu; pl: cus)

1. (Vulgar) Nome vulgar aplicado ás nádegas das persoas e as ancas dos animais.
   • Exemplo: Deulle unha patada no cu.
     
     
   • Sinónimos: (culto, aplicado ás persoas) rexión glútea; (popular) as cachas.
2. (Vulgar) Ano.
   • Exemplo: Vai tomar polo cu.
     
     

Termos relacionados

• cu podre
• ollo do cu
• raia do cu

Traducións

• Alemán: Arsch ^(de), Hintern ^(de)
• Castelán: culo ^(es)
• Catalán: cul ^(ca)
• Finés: takapuoli ^(fi), ahteri ^(fi)
• Francés: cul ^(fr)
• Inglés: ass ^(en), bottom ^(en)
• Italiano: culo ^(it)
• Portugués: cu ^(pt)

Castelán

• Pronuncia: /ˈku/ (AFI)

Substantivo feminino

cu (sg: cu; pl: cúes)

1. Que (nome da letra Q / q).

Catalán

Substantivo feminino

cu (sg: cu; pl: cus)

1. Que (nome da letra Q / q).

Inglés

• Etimoloxía: a pronuncia por separado dos nomes das letras aseméllase á de see you, «vémonos».

• Pronuncia: /siːjuː/ (AFI)

• Homófonos: see you.

• Escoitar: «cu» (Reino Unido) (Ficheiro ─ axuda)

Abreviatura

cu

1. Ata logo, deica logo, vémonos.

Portugués

• Etimoloxía: do latín culum.

• Pronuncia: /ˈku/ (AFI)

Substantivo masculino

cu (sg: cu; pl: cus)

1. (Anatomía) Cu.