espello

Galego

• Etimoloxía: do latín speculum.

• Pronuncia: /esˈpeʎo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

espello (sg: espello; pl: espellos)

1. Superficie que reflicte a luz e que é clara dabondo como para formar unha imaxe.
2. (Informática) Sistema para a copia de contidos.
   • Sinónimos: mirror.
3. (Pesca) Arte tradicional para ver o fondo e pescar con bicheiro.
4. (Mariña) Parte dun buque situada na popa.
5. (Ornitoloxía) Mancha brillante, a miúdo de coloración distintiva, presente nas plumas rémixes internas dalgunhas aves.
   • Sinónimos: speculum.

Traducións

• Albanés: pasqyrë ^(sq)
• Alemán: Spiegel ^(de)
• Amhárico: መስታዎት ^(am) (mästawot)
• Árabe: مرآة ^(ar) (mir’ā)
• Armenio: հայելի ^(hy)
• Bosníaco: ogledalo ^(bs)
• Castelán: espejo ^(es)
• Catalán: mirall ^(ca), espill ^(ca)
• Checo: zrcadlo ^(cs)
• Cheién: amêhóomâhtsestôtse ^(chy), amôhóomâhtsestôtse ^(chy)
• Chinés: 镜子 ^(zh) (jìngzi)
• Coreano: 거울 ^(ko)
• Croata: zrcalo ^(hr)
• Danés: spejl ^(da)
• Esperanto: spegulo ^(eo)
• Finés: peili ^(fi)
• Francés: miroir ^(fr), glace ^(fr)
• Gaélico escocés: sgàthan ^(gd)
• Grego: καθρέφτης ^(el)
• Hebreo: מראה ^(he) (mará)
• Húngaro: tükör ^(hu)
• Inglés: mirror ^(en)
• Irlandés: scáthán ^(ga)
• Islandés: spegill ^(is)
• Italiano: specchio ^(it)
• Latín: speculum ^(la)
• Macedonio: огледало ^(mk)
• Neerlandés: spiegel ^(nl)
• Persa: آئینه ^(fa) (â'ina)
• Polaco: lustro ^(pl)
• Portugués: espelho ^(pt)
• Romanés: oglindă ^(ro)
• Ruso: зеркало ^(ru)
• Suahili: kioo ^(sw)
• Sueco: spegel ^(sv)
• Tártaro de Crimea: küzgü ^(crh)
• Turco: ayna ^(tr)
• Vasco: ispilu ^(eu)