manto

Galego

• Etimoloxía: do latín mantum.

• Pronuncia: /'maŋ.to̯/ (AFI)

Substantivo masculino

manto (sg: manto; pl: mantos)

1. Pano grande co que se cobre a cabeza e que pode chegar até a cintura ou até os pés.
   • Exemplo: Nas imaxes da Virxe sempre aparece representada cun manto.
     
     
2. Capa de cerimonia que chega, polo menos, até os pés.
   • Exemplo: O rei posou para o pintor con manto e coroa.
     
     
3. Por extensión, calquera cousa que se estende sobre outra, cubríndoa.
   • Exemplo: Un manto de neve cubría o prado.
     
     
4. (Xeoloxía) Capa interior da Terra situada entre a codia terrestre e o núcleo.
   • Exemplo: O manto da Terra pódese dividir en tres capas segundo os distintos niveis de profundidade.
     
     
5. (Zooloxía) Capa membranosa que rodea o corpo dos moluscos e dos braquiópodos.
   • Exemplo: O manto das vieiras está rematado nas marxes por uns tentáculos sensitivos.
     
     

Termos relacionados

manto terrestre, manto vexetal.