marabuto

Galego

• Etimoloxía: do francés marabout, do portugués maraboto, marabuto, do árabe marroquí مْرَابِط (mrabeṭ) (no árabe estándar مُرَابِط, murābiṭ).

• Pronuncia: /maɾaˈβuto̝/ (AFI)

Substantivo masculino

marabuto (sg: marabuto; pl: marabutos)

1. (Relixión) Líder e profesor relixioso musulmán, especialmente no Magreb, que podía ser ermitán ou vivir nunha especie de ermida ou fortaleza (ribat).
2. (Relixión) Tumba dun personaxe destas características, santo para a relixión musulmá.

Traducións

• Árabe: مرابط ^(ar)
• Castelán: morabito ^(es), morabuto ^(es)
• Catalán: morabit ^(ca), marabut ^(ca)
• Francés: marabout ^(fr)
• Inglés: marabout ^(en)
• Italiano: marabutto ^(it)
• Occitano: marabot ^(oc)
• Polaco: marabut ^(pl)
• Portugués: marabuto ^(pt)
• Songhai oriental: alfa ^(ses)
• Wolof: serigne ^(wo)